Διακοπή λόγω Εθνικής ομάδας λοιπόν κι ευκαιρία να συζητήσουμε κάτι πέρα από τον ΟΦΗ και τα του ελληνικού πρωταθλήματος. Όσοι κάνετε τον κόπο να με διαβάζετε, έχετε καταλάβει την «αγωνία» μου για τις αναπτυξιακές ηλικίες και γενικότερα για τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στο σπορ εδώ στην Ελλάδα.
Οι κλήσεις του Ομοσπονδιακού προπονητή πριν λίγες μέρες ομολογώ πως με προβλημάτισαν ξανά, πολύ. Όχι τόσο για τη μη κλήση του Φορτούνη, για τον οποίο είχαμε καταλάβει ότι δεν είναι στα γούστα του προπονητή, αλλά το περνάμε στο ντούκου, στο πλαίσιο του σεβασμού των εμμονών που κάθε προπονητής έχει. Βέβαια, για ένα ελληνικό ποδόσφαιρο με σοβαρή έλλειψη ταλέντου μεσοεπιθετικά, το να έχει τον συγκεκριμένο παίκτη εκτός, είναι μια… ακαταλαβίστικη εξέλιξη.
Ναι ξέρω κι ο Ρεχάγκελ είχε κόψει Στολτίδη, Ζήκο, Λυμπερόπουλο, το θυμάμαι. Είχε όμως στη θέση τους Μπασινά, Ζαγοράκη, Κατσουράνη και Καραγκούνη. Τώρα τι έχει σε αυτή τη θέση;
Τον Κωνσταντέλια είναι η απάντηση. Τον οποίο όμως δεν κάλεσε! Άρα ο Φορτούνης δεν αφήνει τόπο σε τίποτα νιάτα. Η γενιά των συνομηλίκων του είναι αυτή, που μεσοεπιθετικά βρίσκεται στο ρόστερ και επιδιώκει να μας φέρει στο EURO 24.
Κι εκεί είναι ο βασικός προβληματισμός μου. Εφόσον η έλλειψη ποιότητας κάνει μπαμ, στο δημιουργικό κι επιθετικό κομμάτι, θα περίμενε κανείς τουλάχιστον να βλέπουμε 4-5 μικρούς να βρίσκονται στην «παρέα». Για μια σειρά από σοβαρούς λόγους:
- Για να χτιστεί σταδιακά κι η επόμενη μέρα μετά το όχι τόσο μακρινό EURO 2024 (λιγότερο από 10 μήνες απομένουν). Επιβάλλεται να «μυρίσουν» λίγο Εθνική Ομάδα, να έχουν παραστάσεις και να μπαίνουν στο κλίμα. Δε συμβαίνει.
- Για να επιβραβευθούν οι ομάδες που βάζουν νέους, Έλληνες στο rotation τους και να έχουν κίνητρο να το συνεχίσουν. Οι κλήσεις στην Εθνική αυξάνουν το ενδιαφέρον ξένων ομάδων για τα παιδιά αυτά, δυναμώνουν την αυτοπεποίθησή τους, ενισχύουν τη θέση τους μέσα στην ομάδα και γενικώς τα «μεγαλώνουν».
- Για να δουν φως οι χιλιάδες εμπλεκόμενοι με το ποδόσφαιρο αναπτυξιακών ηλικιών. Παιδιά - αθλητές, προπονητές, διοικήσεις κλπ. Είναι ήδη αρκετά αποθαρρυντικό αυτό που συμβαίνει με τους άπειρους ξένους στη Super League 1 και φυσικά είναι τρομερά αποθαρρυντικό αυτό που συμβαίνει στις υπόλοιπες, μόνο στη θεωρία, επαγγελματικές κατηγορίες. Μια σειρά από κλήσεις, σε παιδιά που έχουν περάσει αυτή την επίπονη διαδικασία, σίγουρα θα έδινε ένα κάποιο φως στο βάθος του τούνελ. Γιατί οι μικρές εθνικές ομάδες είναι πάρα πολύ πίσω, όπως διαπιστώσαμε και στο πρόσφατο Euro U19…
Δε θέλω να μπω σε ονοματολογία, κυρίως ως προς το ποιοι αποτελούν την αποστολή του Πογέτ. Έχω αρκετά παραδείγματα ποδοσφαιριστών, κατά βάση από το κέντρο και μπροστά, που έχουν χαμηλοτάβανη προοπτική. Με προβληματίζει πολύ, που δε βρέθηκε θέση για τον Κωνσταντέλια. Ή για τον καλύτερο - κατά την ταπεινή μου άποψη - Έλληνα φορ, τον Δουβίκα. Αφήνω (για λίγο ακόμα) στην άκρη Βαγιαννίδη, Αλεξανδρόπουλο και Μανδά, που επίσης είναι λογικό να μπαίνουν στο γκρουπ σταδιακά και εστιάζω στους δύο πρώτους.
Είναι δυνατόν να βγάζουμε ποδοσφαιριστές με το σταγονόμετρο και τελικά εκείνες τις λίγες… σταγόνες, να τις αγνοούμε;
Προφανώς, ο Πογέτ εργάζεται με συγκεκριμένα KPIs. Στόχος του είναι η πρόκριση στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση και μάλλον σε αυτό μόνο εστιάζει, ώστε να κριθεί ανάλογα. Κατανοητό. Η ΕΠΟ είναι ΟΚ με αυτό; Του έχει θέσει ένα τόσο μονοθεματικό στόχο; Δεν έχει βάλει στο τραπέζι την προοπτική, τη συνέχεια της ομάδας, την αναβάθμιση του ρόλου του Έλληνα ποδοσφαιριστή;
Αν δεν το έχει κάνει, τότε είναι αποκλειστικά υπεύθυνη που δε συμβαίνει. Αν το έχει κάνει, έχει σοβαρό μερίδιο ευθύνης, γιατί δε φαίνεται να το υπενθυμίζει στον Ομοσπονδιακό προπονητή, «θαμπωμένη» από μερικά αποτελέσματα τους τελευταίους μήνες.
Θα μου πεις, βλέπεις κανέναν από όσους εμπλέκονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κυρίως από όσους έχουν μεγάλη «εξουσία» σε αυτό, να λειτουργούν με όραμα; Όχι βέβαια. Αλλά πάντα πρέπει κάπως να ελπίζουμε!
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr