Είχα πει στην προηγούμενη επικοινωνία μέσω της στήλης, ότι στη διακοπή του Οκτώβρη θα επανέλθω. Δεν κράτησα τον λόγο μου, γιατί ακριβώς δεν είχα κάτι να πω.
Εκείνο μόνο που στροβίλιζε στο μυαλό μου, ήταν πώς και πού θα είμασταν αν δεν είχαμε πετάξει τους βαθμούς με Παναιτωλικό, Ατρόμητο, Λαμία.
Μετά τη διακοπή ήρθαν και οι πεταμένοι βαθμοί με την Κηφισιά, ενώ μόλις την Δευτέρα, είχαμε ακόμη μια τρίποντη απώλεια, πάλι άνευ αγώνα, όπως ακριβώς στην Τρίπολη.
Ίσως μάλιστα θα ήταν καλύτερα να είχαμε δεχτεί και τρίτο γκολ από την ΟΣΦΠ, ώστε τα καμπανάκια να γίνουν κουδούνες, το χαστούκι να είναι πιο ηχηρό, ώστε να ξυπνήσει η ομάδα.
Γιατί ουσιαστικά, αν εξαιρέσεις τα τρία καλά ματς με Άρη, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, στα υπόλοιπα η ομάδα μοιάζει άνευρη, χωρίς πάθος, ακόμη και κοιμισμένη.
Ευελπιστώ η καμπάνα της στήλης να ακουστεί μέχρι το ΒΑΚ, να παίξει ένα μικρό ρόλο, ώστε να ξυπνήσει η ομάδα. Για αυτό ακριβώς το λόγο, η κριτική που κάνω θα είναι σκληρή, κάποιος πρέπει να το κάνει, κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει.
Ξεκινάμε από το γεγονός ότι χαρίσαμε μια μέρα ξεκούρασης και καλύτερης προετοιμασίας στον ΟΣΦΠ, δεχόμενοι να πάει το ματς 30 ώρες πίσω.
Δηλαδή, αν παίζαμε Κυριακή 4 μ.μ, αυτοί θα είχαν ουσιαστικά μια προπόνηση, χωρίς ιδιαίτερη ένταση μάλιστα, αφού θα ακολουθούσε ματς, μετά το ματς του Γιουρόπα. Την επαύριον του ευρωπαϊκού θα έκαναν αποθεραπεία, Σάββατο μια προπόνηση, ταξίδι, Κυριακή μεσημέρι αγώνα.
Αυτοί δεν ισχυρίζονται ότι έχουν δυο ισάξιες ενδεκάδες; Ή μήπως ο ΟΦΗ έχει τύχει καλύτερης αντιμετώπισης από την διοργανώτρια αρχή, όταν ορίζουν ματς Αύγουστο και Σεπτέμβρη, εποχή που η θερμοκρασία στην Κρήτη είναι από 5 εώς 10 βαθμούς παραπάνω από την ηπειρωτική Ελλάδα, μεσημεριάτικο στις 4 και στις 5 ώρα;
Αφού έκαναν οι αντίπαλοι το λάθος να μην το ζητήσουν εξ αρχής, γιατί να αλλάξει όλο το πλάνο; Ή μήπως νομίζει κανείς ότι θα είχαμε κερδίσει με τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, ίσως και τον Άρη, αν δεν είχαν μεσοβδόμαδα ευρωπαϊκό;
Ναι, εμείς είμαστε υπεράνω, το κάνουμε για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, είναι προς όφελός μας να πάνε καλά οι ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη, αλλά η αντιμετώπιση που έχουμε διαχρονικά από την διοργανώτρια αρχή, δεν έχει υπάρξει ποτέ ευνοϊκή, αν δεν απατώμαι. Δε νομίζω να κάνω λάθος, είναι αρκετές οι δεκαετίες που παρακολουθώ πολύ στενά τον ΟΦΗ.
Πριν σταθώ στον Ντραμπάουσκας, και αφού ξεκινήσαμε την γκρίνια για τη Λίγκα, θα υπενθυμίσω κάτι. Σε όλα τα ματς που ήρθαν ισόπαλα, αν εξαιρέσουμε την Κηφισιά ίσως, υπάρχουν περιπτώσεις πέναλτυ, που ούτε καν στο VAR δεν πήγε ο ρέφερυ. Μπορεί κάποια να μην ήταν, αλλά και κάποια να ήταν. Αλλά να πάει στο VAR, να σιγουρευτούμε και εμείς που πληρώνουμε για το προϊόν, να μην αισθανόμαστε κορόιδα δηλαδή.
Διαχρονικό θέμα και αυτό φυσικά. Απορώ πώς ο Μηνάς ο Λυσάνδρου δεν έχει κινηθεί σχετικά. Κανείς δεν θέλει να μοιάζουμε γραφικοί, αλλά πολύ περισσότερο κανείς δεν θέλει να νιώθουμε κορόιδα. Γιατί συχνά, όταν σε αντιμετωπίζουν σαν ομαδούλα της σειράς και δεν παίρνεις ούτε κουκούτσι, αυτό είναι το συναίσθημα. Περισσότερη ένταση λοιπόν στα διαιτητικά, κάποια ανακοίνωση μια στο τόσο, συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, γιατί εσχάτως βλέπουμε ότι μετράει μόνο η γνώμη του αποκαλούμενου μπιγκ φάιβ.
Από πού κι ως πού δηλαδή, δεν έχουν λόγο όλες οι ομάδες, είναι ισονομία αυτό;
Για τον Νταμπράουσκας
Δεν ξέρω για εσάς, εμένα πάντως μου προξένησε απορία το διήμερο ρεπό μετά το ματς με την Κηφισιά και ενώ ακολουθεί ένα από τα μεγαλύτερα ματς της χρονιάς.
Με την Κηφισιά ξέρει και ο ίδιος ότι έχει ευθύνη για τους χαμένους βαθμούς, αφού επί 60 λεπτά με παίκτη παραπάνω, αφήνει την ομάδα με τρεις στόπερ για 40 λεπτά, ενώ έχει αριθμητικό πλεονέκτημα. Την Δευτέρα, κάνει εντελώς λάθος επιλογή, βάζοντας τον Φελίπε, αντί για κάποιον από Νέιρα, Τοράλ, Ριέρα, ώστε να μην ψάχνουμε συνεχώς με σέντρες για κάτι καλό. Σέντρες κακές, χωρίς αποδέκτη, αφού το επιθετικό δίδυμο ήταν καλά κλεισμένο από τους υψηλής ποιότητας αντίπαλους αμυντικούς.
Στους πεταμένους βαθμούς, με τις ισοπαλίες εκτός έδρας, απέναντι σε πιο αδύναμους αντιπάλους, διακρίνεται μια έλλειψη πάθους, θέλησης, μαχητικότητας, ώστε να τελειώσουμε το ματς, όταν προηγούμαστε και ο αντίπαλος αναγκάζεται να ανοιχτεί.
Θα πρέπει και ο ίδιος να κάνει την αυτοκριτική του, να διαβάσει τα λάθη του, να μην το ξεχάσω, τέτοια έγιναν και στο ματς με τα Χανιά, όταν ο αντίπαλος επέστρεψε δυο φορές στο ματς, αντί να το τελειώσουμε από νωρίς.
Όλοι έχουν δικαίωμα σε μια κακή μέρα, αλλά σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως πχ την Δευτέρα ή στην Τρίπολη, στα άνευ αγώνος που λέγαμε, μοιάζει να μην έχει plan b. Φαίνεται κάποιες φορές να φοβάται να πάρει ρίσκο. Άκουγα κάποιον την Δευτέρα να μιλάει για το ρίσκο που οφείλει να πάρει ένας προπονητής όταν στραβώνει το ματς, και όσο δεν μου αρέσει να ακούω μουρμούρα την ώρα του αγώνα, δεν μπορούσα να μην αναγνωρίσω ότι είχε δίκιο ο συνΟμιλίτης.
Ελπίζω να έχει καταλάβει πλέον, ότι τα επόμενα τρία ματς με Σέρρες εκτός, Γιάννινα, Βόλο εντός, δεν έχουν περιθώρια απώλειας ούτε βαθμού.
Και ας μας κάνει τη χάρη, να μην ξεχνάει τον Νέιρα στον πάγκο. Πολλές φορές η συλλογική συνείδηση δεν κάνει λάθος, ο προπονητής ξέρει καλύτερα, ζει την ομάδα κάθε μέρα. Όλοι όμως ξέρουμε ότι ο Χουάν, εκτός από τα μαγικά του με την μπάλα, θα μεταφέρει και το πάθος του σε όλη την ομάδα. Γιατί δεν γίνεται μια ομάδα να περιμένει γκολ και θέαμα όταν συνεχώς παίζει με τρεις αμυντικογενείς χαφ, αφού και ο Γκαγιέγος που παίζει λίγο πιο μπροστά, είναι κυρίως αμυντικογενής. Στην προηγούμενη θητεία του, θυμόμαστε ότι σούταρε αρκετά, με καλά αποτελέσματα μάλιστα, φέτος δεν το βλέπουμε αυτό.
Αφού είπα για σουτ. Οκ, λείπει ο Μπάκιτς, ε δε γίνεται να παίρνει τα στημένα σε καλή θέση ο Τοράρινσον ή ο Λάρσον. Ή να το συζητάνε, συχνά σαν να διαφωνούν κιόλας οι παίκτες για τον εκτελεστή. Δε δουλεύονται στην προπόνηση φάουλ, μια κομπίνα, κάτι;
Δεν υπάρχει ένας ορισμός; Από αριστερά εκτελεί ο τάδε, από δεξιά ο δείνα, από κέντρο αυτός που τα καταφέρνει καλύτερα.
Δεχόμαστε που δεχόμαστε γκολ από στημένες μπάλες, να μην μπορούμε να βάλουμε και εμείς ένα. Μου έχει λείψει να σκοράρουμε από εκτέλεση κόρνερ ακόμη. Σέντρα – κεφαλιά – γκολ.
Οφείλω φυσικά να αναγνωρίσω, ότι είναι δύσκολο μια ομάδα που τη μια σεζόν παλεύει να σωθεί και ας σώνεται ευκολά, να χτυπάει τριάδα και τετράδα (εκεί θα ήμασταν αν δεν πετούσαμε δίποντα στις μισές ισοπαλίες). Αλλά από την άλλη, γιατί να μην γίνεις η εξαίρεση του κανόνα. Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα σε μεγάλα πρωταθλήματα.
Είναι η Νότινγχαμ Φόρεστ του Κλαφ, η Καϊζερλάουτερν του Ρεχάγκελ, η Λίλ στη Γαλλία πρόπερσι, η Λάνς πέρσι, η Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ στο Βέλγιο. Η Ουνιόν Βερολίνου και η Φράιμπουργκ στη Γερμανία τα προηγούμενα χρόνια, η Στουτγάρδη φέτος, η Χιρόνα στην Ισπανία.
Άρα μήπως ο ίδιος πρέπει να γίνει πιο σκληρός και πιο απαιτητικός; Μήπως πιο θαρραλέος στις αποφάσεις με ρίσκο;
Τον αγαπάμε, τον εκτιμούμε, αναγνωρίζουμε τη δουλειά που έχει κάνει. Η κριτική όταν είναι καλόπιστη, συνήθως φέρνει οφέλη, αυτός είναι ο στόχος μας.
Πάμε στους παίκτες
Θα τα πιάσουμε ανά γραμμή. Τέρμα είμαστε καλά. Τόσο ο Χριστογεώργος όσο και ο Μπάουμαν είναι καλοί και αξιόπιστοι. Όταν μπει για τα καλά ο Χριστογεώργος, θα υπάρχει ένας ωφέλιμος ανταγωνισμός.
Στα σέντερ μπακ, είμαστε επίσης καλά. Μπορεί να μην ξεκίνησαν καλά οι Καρώ - Λαμπρόπουλος, αλλά βελτιώθηκαν πολύ στη συνέχεια.
Εκεί που χωλαίνουμε, που είναι ο αδύναμος κρίκος της ομάδας, σε όλο το πρωτάθλημα μέχρι στιγμής, είναι τα πλαϊνά μπακ. Τόσο ο Λάρσον όσο και ο Τοράρινσον, είναι οι αδύναμοι κρίκοι της ομάδας φέτος. Λίγοι αμυντικά, ελάχιστοι δημιουργικά. Φωνάζει ότι θέλουμε ενίσχυση.
Στα αμυντικά χαφ είμαστε επίσης καλά, αν και περιμένω παραπάνω από Γκαγιέγος, που έχει αυξομειώσεις στην απόδοση. Δημιουργικά υστερούμε, ο Μπάκιτς έχει σκαμπανεβάσματα, ο Νέιρα παίζει λίγο. Χρειάζεται περισσότερα λεπτά, βγάζει μάτι.
Τοράλ – Ριέρα προβληματικοί. Ο Τοράλ, ενώ σε όλο το πρωτάθλημα ήταν εμφανέστατα ντεφορμέ, χτες έδειξε να ανεβαίνει, έδωσε λίγη πνοή στην ομάδα. Ο Ριέρα όμως με έχει απογοητεύσει. Περιμένω πολλά περισσότερα από αυτόν. Γιατί μέχρι σήμερα, το απόλυτο τίποτα. Λυπάμαι.
Μπροστά, αν η ομάδα πηγαίνει καλά, αποδίδουν και οι φορ. Πάντως, υπάρχει μεγάλη σπατάλη ευκαιριών, ιδίως στα εκτός. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε ενίσχυση, ένας ακόμη θα βοηθούσε. Κάποιος μάλλον με τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά του Σαρδινέρο. Να μπορεί να παίξει σεντερ φορ, αλλά και στα άκρα, και σαν δεύτερος επιθετικός.
Τέλος, επειδή πιάσαμε το 1500ρι πάλι, θα κλείσω με ένα ακόμη χρονίζων θέμα.
Το νέο γήπεδο. Αγαπάμε το Γεντί Κουλέ, αλλά όσο η ομάδα συνεχίζει να αγωνίζεται εκεί, θα αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξή της.
Θα πρέπει άμεσα ο επανεκλεγείς κ.Αρναουτάκης του 80% να δράσει, προσπερνώντας τις γραφειοκρατικές συμπληγάδες. Όπως και ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Ηρακλείου.
Η ΠΑΕ να πράξει τα δέοντα και να πατήσει γκάζι στις διαδικασίες. Ξέρουμε όλοι τι προβλήματα υπάρχουν στο Γεντί Κουλέ, όπως ξέρουμε ότι δε χωράει άλλη σκόνη κάτω από το χαλάκι. Γιατί αν σηκωθεί το χαλάκι, θα έχουμε πρόβλημα. Δε θα σταθώ περισσότερο, γιατί ορισμένα πράγματα δε λέγονται και δε γράφονται, αλλά υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα.
Σε λιγότερο από 15 μήνες, ο σύλλογος μπαίνει στην χρονιά του Ιωβηλαίου του. Κανονικά θα έπρεπε να μπαίνουμε τότε σε ένα νέο γήπεδο. Ας έχουμε φτάσει σκιάς, στο σημείο που οι μπουλντόζες βάζουν μπροστά...
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr