Ας κάνω μια διανοητική άσκηση. Ας φανταστώ ότι είμαστε στην τελευταία αγωνιστική και ισοβαθμούμε με τον ΟΣΦΠ στην κορυφή. Από το ματς αυτό θα κριθεί ο τίτλος και μας ζητούν 1 ημέρα αναβολή, για να είναι πιο ξεκούραστοι από το ματς της Ευρώπης. Τι θα κάναμε...; Θα ήμασταν τόσο γαλαντόμοι, τόσο large, τόσο fairplayάδες; (κακώς εννοούμενο fairplay)
Το να παίζεις στην Ευρώπη, σημαίνει πολλά περισσότερα έσοδα και αυξημένη κούραση. Τα μεγαλύτερα έσοδα, σου δίνουν τη δυνατότητα να έχεις πιο ανταγωνιστική ομάδα, σε σχέση με τους ανταγωνιστές στο εσωτερικό. Αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού.
Εμείς λοιπόν, συνειδητά καταστρατηγούμε τους κανόνες εις βάρος μας και εις βάρος του πρωταθλήματος. Προσοχή! Δεν κάνουμε μια διευκόλυνση, για να είναι πιο ξεκούραστος στο ευρωπαϊκό του παιχνίδι (κάτι που θα είχε κάποιο νόημα, για το ευρύτερο καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου), αλλά κάνουμε μια διευκόλυνση για να αντιμετωπίσει πιο ξεκούραστος εμάς! Ωσάν να μην είμαστε ανταγωνιστές του, σαν να μην ενδιαφερόμαστε για το βέλτιστο αποτέλεσμα, σαν να μην αλλοιώνουμε τους γενικότερους κανόνες του παιχνιδιού σε σχέση με μας, αλλά και σε σχέση με τους άλλους ανταγωνιστές του.
Παράλογο; Όχι! Έχουμε αποδεχτεί, από καιρό, ότι δεν είμαστε ανταγωνιστές, ότι είμαστε κομπάρσοι στο πρωτάθλημα των 4. Έχω επισημάνει επανειλημμένως, ότι ποτέ δεν διαμαρτυρηθήκαμε για το ότι 4 συσκέπτονται, 4 συζητούν, 4 αποφασίζουν για διαιτητές και άλλα. 4 εντέλει μοιράζουν την πίτα στο τραπέζι, διαφωνώντας μεταξύ τους για το μεγαλύτερο κομμάτι, και αφήνοντας τα ψίχουλα (βλέπε 5η θέση, όταν βγάζει Ευρώπη) που πέφτουν στα λιγούρια και την κομπαρσαρία, που ζητιανεύει από κάτω.
Το να κατανοείς την ελληνική ζοφερή πραγματικότητα και τη θέση σου, δεν είναι κακό. Το να φοβάσαι όμως να ‘αντιμιλήσεις’, ακόμα κι όταν έχεις δίκιο, είναι κακό κοινωνικό παράδειγμα. Κατανοητοί κι οι ελιγμοί κι οι ισορροπίες και η φθορά από άχρηστα μέτωπα. Να προσέχουμε όμως. Από την ψυχή του δούλου κινδυνεύεις, πιότερο κι απ’ τη δουλεία.
Ξέρω ότι μέσα στο γήπεδο θα παίξουμε καθαρά και θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε, είναι όμως ενοχλητική η παροχή διευκολύνσεων, στο πιο ολοκληρωτικό μόρφωμα του ελληνικού ποδοσφαίρου και σε μια ομάδα-κοινωνικό πρόβλημα.
Ελπίζω μόνο, λόγω της ώρας του αγώνα να μη δεχτούμε πιέσεις, στις οποίες συχνά υποκύψαμε, για εισιτήρια και παρουσία των γνωστών Ευγενών, Κριτικών Θεάτρου, Επιστημόνων και Ιπποτών της Ερυθρόλευκης Τραπέζης.
Υγ1: Το ότι η Σούπερ Λιγκ, απλά συναινεί σε ό,τι συμφωνούν, ανά δύο, τα μέλη της με ξεπερνά. Το ότι η Κοσμοτέ επίσης δεν αντιδρά στην αλλαγή του προγραμματισμού, επίσης (γι' αυτό εξάλλου τις αναγράφω με την ελληνική τους ονομασία, γιατί παρά τα ξενόφερτα ονόματα, είναι αφόρητα νεοελληνικές). Για ανθρώπους που πίστεψαν το πρόγραμμα, προγραμμάτισαν δουλειές και ταξίδια, ας πρόσεχαν…στην Ελλάδα ζουν.
Υγ2: Ο τίτλος και η φωτό είναι από την ομώνυμη ταινία-αριστούργημα του Ζαν Ρενουάρ (1939). Ακολουθεί η αφίσα και η ένθετη περίληψη της.
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr