Αν κάποιος θελήσει να σταθεί στα στατιστικά της ομάδας του τελευταίου εξαμήνου, σίγουρα το πιο τρανταχτό είναι το ακόλουθο:
Ο Ο.Φ.Η. έχει μία νίκη στα τελευταία 19 επίσημα ματς.
Θαρρώ είναι δόκιμο να καταγράψουμε το στατιστικό, ξεκινώντας από τα playoff του προηγούμενου πρωταθλήματος, από τότε δηλαδή που η ομάδα σταμάτησε να νικά. Πόσο μάλλον που έχει το ίδιο τεχνικό και διοικητικό επιτελείο, την ίδια νοοτροπία και αγωνιστική προσέγγιση και το μόνο στο οποίο υπάρχει διαφοροποίηση είναι το ρόστερ, με το εφετινό να είναι - κατά γενική παραδοχή - πολύ ανώτερο.
Αν κανείς τεμαχίσει το στατιστικό ανά περίοδο ή ανά παιχνίδι, θα βρει μπόλικους λόγους για τους οποίους η ομάδα δεν κέρδισε και πιθανότατα θα ευσταθούν όλοι· π.χ. ότι αγωνίστηκε ως επί το πλείστον με ανώτερους αντιπάλους ή πως στην τρέχουσα περίοδο έχει υπερβολικά πολλούς τραυματισμούς.
Αλλά αυτή η πρακτική λειτουργεί και αντίστροφα: κάποιος άλλος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως η ομάδα έχασε 2 φορές από τον διαλυμένο - τότε - Άρη, δεν κέρδισε σε 3 ματς τον χειρότερο Παναθηναϊκό της ιστορίας, δεν έβγαλε δεύτερη ευκαιρία στον Παναιτωλικό και ούτε καν πρώτη στο εμβληματικότερο παιχνίδι της σύγχρονης περιόδου της, με τον Απόλλωνα Λεμεσού.
Σε κάθε περίπτωση, η επίδοση αυτή σε οποιαδήποτε ομάδα παγκοσμίως θα συνιστούσε κραυγαλέα αποτυχία.
Προφανώς, στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αυτό που τελικά μετρά, είναι η νίκη. Από τους κερδισμένους βαθμούς εντέλει κρίνεται η βιωσιμότητα και η πρόοδος ενός πρότζετκ, η νίκη είναι το επιστέγασμα κάθε προσπάθειας και η βασική επιδίωξη μιας επαγγελματικής ομάδας. Όταν η νίκη δεν έρχεται, πέρα από την αναμενόμενη μουρμούρα των φιλάθλων, η εκάστοτε ομάδα αντιμετωπίζει και χίλια δυο άλλα, σημαντικότερα ενδεχομένως θέματα: τα έσοδά της μειώνονται, η υπεραξία των ποδοσφαιριστών της φθίνει και οι μετοχές της στο μεταγραφικό χρηματιστήριο κατακρημνίζονται.
Ένα από τα αισιόδοξα της καινούργιας κατάστασης στον Ο.Φ.Η. πέρα από τα «αυτονόητα» (υγεία, ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια, καθαρή και νοικοκυρεμένη εταιρία, που διόλου αυτονόητα δεν είναι στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα) είναι και η επιδίωξη της νίκης μέσα από το καθαρό ποδόσφαιρο και το συγκροτημένο αγωνιστικό πλάνο, που θα επιτρέπει στον ποδοσφαιριστή και στον φίλαθλο να απολαμβάνει τη διαδικασία.
Ουδέποτε υπήρξα θιασώτης του δόγματος «ή νίκη με κάθε μέσο ή τίποτα», ούτε έκρινα ως αποτυχημένο όποιον δεν πέτυχε τον στόχο του με την πρώτη απόπειρα. Αντίθετα, πιστεύω στην υπομονή και τη μέθοδο· μόνο μέσα από τη μέθοδο, την πίστη στον εαυτό σου και τη συνεχόμενη προσπάθεια επιτυγχάνεις ένα σταθερό και μόνιμο αποτέλεσμα - αυτό που οι άνθρωποι του Ο.Φ.Η. λακωνικότερα περιγράφουν ως “trust the process”.
Παρόλα αυτά, το στατιστικό της μιας νίκης στα τελευταία 19 παιχνίδια, δεν είναι σε καμιά περίπτωση για να προσπεραστεί· αντίθετα, προκαλεί ίλιγγο σε όλους τους φιλάθλους που αγωνιούν για το μέλλον της ομάδας. Δεν έχω ούτε τις γνώσεις ούτε τον τρόπο να γνωρίζω τι φταίει και να προτείνω αντίδραση· άλλωστε «απού ‘ναι απ’ όξω απ’ το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει».
Μιλώντας όμως καθαρά για επιχειρηματικό πρότζεκτ, για επαγγελματικό ποδόσφαιρο και για επένδυση, η επίτευξη της νίκης είναι η σημαντικότερη παράμετρος που θα πρέπει να διαφοροποιηθεί κάποια στιγμή, ώστε να εξασφαλιστεί η επιτυχία του πλάνου.
